Het bewandelen van de changemaker-reis is inspirerend.

Inspirerend.

Dit prachtige woord dat steeds vaker te pas en te onpas wordt gebruikt. Ik meen soms te horen dat mensen het woord gebruiken om er 'makkelijk' vanaf te komen in een gesprek.

Hoe vond je het? Ja, inspirerend.

Maar als we echt de verdieping zoeken m.b.t. dit woord en waar het vandaan komt. Dan komen we uit in het Latijn.

Inspiratie is afgeleid van het Latijnse woord 'inspirare', wat letterlijk inademing of het inademen betekent.

"in" (in, binnen)

"spirare" (ademen)

In de oudheid werd inspiratie vaak gezien als iets goddelijks of bovennatuurlijks dat in iemand werd "ingeblazen" of "ingeademd".

En dat is wat de changemaker-reis voor jou als mens kan doen.

Het inademen van betekenis, zingeving. Het is voeding.

Het is de uitdaging om tijdens deze reis voldoende voeding in de vorm van inspiratie te blijven ontvangen. En dat kan uitdagend zijn.

De waan van de dag, obstakels of andere zaken die de weg van inspiratie afsluiten. Een manier om deze inspiratielijn weer snel open te zetten is door uit te zoomen.

Het helpt me vaak enorm om helemaal uit te zoomen.

Dat ik mijn ogen sluit en even uit mijn lichaam ga.

Dat ik boven mijn huis hang.

Boven mijn stad.

Boven Nederland.

Langzaam de ruimte in.

Dan kijk ik naar de prachtige blauwe parel en verwonder ik me over dit schouwspel. Die miljarden mensen die zich bewegen op die aarde. De natuur, de dieren. Met elkaar één ecosysteem. Ook realiserende dat als ik me omdraai en dat universum inkijk, dat we, voor zover we weten, de enige levensvorm zijn in miljoenen kilometers omtrek.

Bizar.

Dan ontstaat er nieuwsgierigheid. Wat is hier nou eigenlijk de bedoeling van?

Ik verwonder me dan ook over de oudheid van die aarde. Ik vroeg aan Claude (AI) hoeveel mensen er tot op de dag van vandaag op Aarde zijn geweest.

113.000.000.000 gaf het door.

Jij bent daar 1 van. Je bent die ene zandkorrel in die gezamenlijke woestijn.

Als ik over dit soort dingen nadenk, voel ik weer de mystiek van ons bestaan. Van mijn eigen bestaan.

En over zandkorrels gesproken, ik haalde enorm veel inspiratie uit een verhaal van Henry Shukman (zenmeester).

Hij vertelde over zijn reis door een woestijn. Hij besloot op een dag om een trektocht door de woestijn te ondernemen, in zijn eentje. Het zou een pittige tocht worden, maar hij was jong, onbevangen en moest deze tocht gaan ondernemen.

Hij liep vele uren. Het was zwaar, heet, maar hij zette stug door. Op een gegeven moment komt hij op een punt dat hij even wil uitrusten en over zijn schouder terug wil kijken. Hij heeft al zo'n afstand gelopen. Hij wil zijn eigen voetsporen zien in het zand. Het zullen er velen zijn, dacht hij zo.

Maar de realiteit was anders.

De wind had zijn voetsporen uitgewist.

Hij zag geen 'bewijs' van zijn route.

Geen bevestiging van wat hij al had gepresteerd.

Behalve de ervaring, die in hemzelf aanwezig is.

En zo is het natuurlijk ook met onze mensenlevens. Onze levens zijn zandkorrels in die woestijn, die die prachtige woestijn maken. Maar over 10.000 jaar, als er miljarden mensen na ons zijn gekomen, zullen onze zandkorrels niet te zien zijn.

We zijn meegenomen door de wind.

Dus leef je leven nu. Adem die inspiratie in. Elke dag.

Bewandel die changemaker-reis.

Misschien is dat wel de essentie van die changemaker-reis: het volledig omarmen van dit moment, het diep inademen van betekenis en zingeving, wetende dat onze voetafdrukken uiteindelijk zullen vervagen, maar dat de energie die we in beweging hebben gezet, voortleeft in de stroom van het leven.

Inspirerende zaterdag toegewenst.

Grz, Michael