Zo'n 25 jaar geleden ontdekte ik mijn favoriete film aller tijden. Ik ben wel een echte filmliefhebber. Vooral sciencefiction heeft in mijn jongere jaren altijd mijn aandacht getrokken. Films die een kijkje konden geven in hoe de toekomst er mogelijk uit kan komen te zien.

En toen kwam The Matrix.

Een film uit 1999 met ongelooflijke nieuwe filmtechnieken. Maar ook een film met een verhaal met diepere lagen als je voorbij al de actie kijkt.

Voor de mensen die de film niet kennen, een hele, hele beperkte samenvatting.

De film gaat over een tijdperk waar AI en robots in oorlog zijn met de mensheid. De AI heeft gewonnen en gebruikt de mensen als batterijen om energie op te wekken. We worden in een kunstmatige slaap gehouden, terwijl we zelf het gevoel hebben dat we gewoon leven, ademen, in een wereld leven zoals we die kennen.

Maar het is The Matrix, een digitaal gecreëerde wereld. Die voor ons echt lijkt, maar er niet is.

Nu ik er over schrijf kan ik helemaal los gaan over de diepere lagen in de film. Staat The Matrix symbool voor het huidige kapitalisme? Een onzichtbaar systeem dat ons mensen in de slaapstand houdt? Of dat de regisseurs een vooruitziende blik hebben gehad over de dreigingen van de ontwikkeling van AI. Immers, ze bedachten dit al in 1999! En kijk eens welk tijdperk we nu in beland zijn.

Maar ik ga het voor vandaag reduceren tot één scène uit de film.

Een scène die voor mij persoonlijk samenviel in een levensfase waarin, achteraf, grote keuzes voor de deur stonden.

Het is de briljante scène 'The blue & the red pill'.

In dit fragment krijgt de hoofdpersoon NEO, de keuze om zijn huidige, fictieve leven in The Matrix voort te zetten of echt wakker te worden in de echte wereld.

De rode pil zorgt voor het echt ontwaken. Nieuwsgierig zijn hoe de wereld in elkaar zit. Ontwaken is het besef dat wat we 'normaliteit' noemen een collectieve verhaallijn is, niet een natuurwet.

En deze rode of blauwe pil scène, komt ook in verschillende fases voorbij in je changemakerreis.

De afgelopen maanden heb ik veel mooie gesprekken gehad met changemakers die vertellen over hun levensverhaal. Mensen die vertellen over hun eigen blauwe en rode pil scènes. Scènes uit het leven waarin ze vertelden, dat ze echt niet meer verder konden op de oude manier.

Werk dat voelde als een gouden kooi, levensinterventies die het perspectief op wat er echt toe doet volledig veranderden.

Ik geloof dat de weg van de changemaker niet één moment is waar je kiest voor de rode pil, de bewustwording.

Gaandeweg komen er iedere keer nieuwe blauwe of rode pillen fases. Iedere keer heb je een keuze om zelf de kleur van de pil te kiezen.

De rode pil nemen vraagt moed. Het betekent de vertrouwde patronen loslaten en je openstellen voor een nieuwe, onbekende realiteit.

Mooie dag toegewenst,

Grz Michael