Verbinding.

Met je lichaam.

Je weet wel, dat ‘pak’ dat je altijd aan hebt. Waar je in slaapt, mee wakker wordt en de hele dag in leeft.

Het is een prachtig vehikel. Het draagt ons, het beschermt ons. Het is het omhulsel van onze ziel en gedachten.

Maar… sta jij er écht mee in verbinding?

Ik niet. Blijkbaar.

De afgelopen maanden kreeg ik confronterend nieuws over mijn lichaam. En omdat deze reeks nieuwsbrieven draait om geleerde lessen, deel ik vandaag een persoonlijk verhaal.

Ik was/ben uit verbinding met mijn lichaam.

Een persoonlijk verhaal dus.

Ik heb eerder geschreven over programmeringen. Over mijn verleden als topsporter. Voetbal leerde me discipline, maar ook iets anders: hoe ik mijn lichaam kon negeren.

Als kind was ik vaak geblesseerd. Maar de boodschap die ik kreeg?

“Pijn hoort erbij, Michael. Even bikkelen.”
“Je moet harder worden.”

Er was weinig pedagogische verantwoordelijkheid in de topsport voetbal wereld van toen.

Topsport is afzien. Grenzen verleggen. Pijn wegslikken.

Het resultaat?

Ik verloor de verbinding met mijn lichaam. Ik leerde door te gaan—tot het echt niet meer ging.

En nu, jaren later, betaalt mijn lichaam de rekening.

Want naast mijn sportcarrière heb ik ook een andere marathon gelopen: de reis van YouBeDo. Zeventien jaar lang. Zeker de laatste vier, vijf jaar ging ik door op wilskracht. Vaak ziek, twee keer uitgevallen met overspannenheid. Maar ja, die topsportmentaliteit, hè? Je kent het verhaal inmiddels.

Na het faillissement van YouBeDo kreeg ik steeds meer fysieke klachten.

Het lijkt alsof mijn lichaam en geest eindelijk de rust én de ruimte krijgen om te voelen.

En toen begon het:

• Eczeem rondom mijn ogen (zes maanden lang).

• Hoge ontstekingswaarden in mijn lichaam.

• Een HRV (hartslagvariabiliteit) van iemand van zestig jaar.

En het gekke?

Ik banjer lekker door. Mijn werk is leuk, ik heb nieuwe ideeën, er komt een nieuw initiatief aan. Aan de buitenkant: no problemo dus.

Maar mijn lichaam zegt blijkbaar iets anders.

Gelukkig kwam ik bij een arts die me hielp de puzzel te leggen. Het eczeem was het startpunt. Iedere dag keek ik in de spiegel en werd ik geconfronteerd met het feit dat er iets niet klopte.

Mooi hoe dat werkt. Dat lichaam.

En de oorzaak?

Chronische stress.

Vanaf mijn topsporttijd tot nu. ( ik zal je de uitkomsten verdere therapiesessies besparen;-)

Mijn lichaam staat dus voornamelijk aan, en schakelt niet zo makkelijk uit. Dat heeft veel invloed op het sympatisch en parasympatisch zewuwstelsel, heb ik me laten vertellen.

Dat is niet de bedoeling.

En dat zenuwstelsel is echt een belangrijk ding, kom ik steeds meer achter.

Ik weet uit ervaring dat veel andere changemakers ook last van die chronische stress hebben. Ik las onlangs dat bijvoorbeeld circa 40% van de changemakers mentale uitdagingen ervaart.

Veel changemakers dragen stress met zich mee. Die brandende drang om iets goeds te doen. De urgentie die we voelen: het moet nu anders, voor de generaties na ons.

Maar die innerlijke motor vreet brandstof. En als je niet oppast, raakt de tank leeg.

Dus mijn vraag aan jou:

Hoe verbonden ben jij met je lichaam?

Wat vertelt het je?

Fluistert het? Schreeuwt het?

Met de kennis van nu (ja, achteraf is altijd mooi wonen 😉) zou ik veel eerder aandacht hebben besteed aan mijn welzijn. Aan mijn lichaam én geest.

Maar goed, het is ook een mooie uitnodiging om ermee aan de slag te gaan.

Hieronder een aantal stappen die ik onlangs heb gezet. Ik ben natuurlijk geen arts of gezondheidsdeskundige, dus zoek vooral professioneel advies als je klachten hebt.

Deze vijf stappen helpen mij:

1. WHOOP-tracker
   Ik ben begonnen met het dragen van een WHOOP, een apparaatje om mijn pols dat van alles meet: mijn slaap, hartslag, HRV, temperatuur, belasting, calorieën, enzovoort.

   Eerst was ik anti-wearables. Elke dag naar data kijken? Ben je gek! Verschrikkelijk die mensen. Maar nu zie ik het toch echt anders. Door de data leer ik hoe het écht met mijn lichaam gaat—simpelweg omdat ik het (blijkbaar) zelf vaak niet voel.

   Voorbeeld: Gisteren had ik een jiujitsu-training op de planning. Ik wilde gaan, maar mijn WHOOP gaf aan dat ik mijn maximale belasting voor die dag had bereikt. Normaal had ik er niet eens over nagedacht: gewoon gaan, het is jiujitsu-dag, niet afzeggen! Nu koos ik ervoor om thuis te blijven. Niet veel later kwam de man met de hamer langs, en ik sliep klokje rond.

   Het werkt als een spiegel voor me. Het uiteindelijke doel? Binnen een jaar stoppen met die WHOOP, omdat ik weer in verbinding ben en het zelf voel.

2. Vitamine D-test
   Op advies van mijn arts heb ik een vitamine D-test gedaan. Blijkt dat veel mensen een veel te laag vitamine D-gehalte hebben. Ik ook. Nu slik ik elke dag vitamine D. Het is belangrijk spul voor o.a. je immuunsysteem.

3. Gestopt met koffie
   Koffie werkt op mijn lichaam als steroïden. Mijn gaspedaal blijft ingedrukt. Het maskeert hoe het daadwerkelijk met mijn energie niveau staat. Ik merk nu veel minder pieken en dalen. Al waren de eerste twee weken echt afkicken.

4. Powernaps
   Ben ik moe? Dan neem ik een powernap. Leren gehoor geven aan vermoeidheid.

5. Ademhalingsoefeningen
   Ik ben begonnen met de anti-stress ademhalingsoefeningen van Kasper van der Meulen. Werkt echt goed. Kost maar €50.
   https://breathworkmasterclass.com/nl/anti-stress-nl/

Misschien dat je iets aan deze tips hebt.

En nu ik zo aan het einde van deze editie kom, realiseer ik me ook dat ik het spannend vind om dit soort persoonlijke dingen te delen. Maar toch is er dat stemmetje, gewoon doen.

De weg van de changemaker is natuurlijk niet alleen zwaar en uitdagend.

Het is een weg van betekenis en zingeving dat zorgt voor plezier en voldoening. En hoe fijn is dit om dit vanuit een gezonde staat van zijn te bewandelen. En hoeveel extra power geeft het die reis als je dit vanuit gezondheid kan doen!

Voor zover, lieve mensen.

Zorg goed voor jezelf.

Want een gezonde geest, in een gezond lichaam, in verbinding met zichzelf—

Dat is de basis van jouw changemaker journey.

Grz Michael